Sommigen zullen het misschien herkennen, hoe droevig ook, dat als je op een uitvaart van een oude oom of tante komt dat het dan toch ook wel weer leuk is om je neven en nichten te zien om met hen nog wat herinneringen op te halen. In veel gevallen zijn dat de herinneringen die je als kind hebt opgedaan tijdens vele visites met je vader en moeder bij diezelfde ooms of tantes. Maar na de gebruikelijke koffie en broodjes gaat eenieder weer zijn eigen weg. Op zich best begrijpelijk maar met het heengaan van al die oude ooms en tantes verwatert ook steeds meer het contact tussen familieleden en vervagen daarbij tegelijk de herinneringen die je hebt te delen. Louis Couperus schreef er zelfs een roman over ‘Van oude mensen en de dingen die voorbijgaan’.